İstanbul Kuşatılırken Yapılan Fetih Konuşması
EYfedakar ihtiyarlar! Ey kahraman delikanlılar! Bu büyük fetihlerin kolaylıkla ve sırf lafla gerçekleştirilmediğini çok iyi bilirsiniz. Emeksiz devlet olur mu? Atalarımız, din yolunda ve islam'ı yaymak uğrunda insan tasavvurunun üzerinde pek çok sıkıntı zorluğu göze aldılar, tahammül ettiler. Karşılarına çıkan zorba ve inatçı düşman kuvvetlerini yendiler, göğüslerine dayanan mızrakları kırdılar, kibir ile böbürlenen sancaklarını baş aşağı eğdiler.
Korku ve ümitsizlik, ihmal ve tembellik nedir, bilmediler. Talihin yüzlerine gülmediği zamanlarda bile, asla ümitsizliğe kapılmadılar, düşmanlar karşısında galip gelene kadar başları dik durdular.
Yolculuk meşakkati ve uzak mesafeler onlara mani olmadı. Cihad yolunda bütün güçlerini sarf eder, her türlü zahmete sabrederlerdi. Musibet anında üzüntüye kapılmaz; muvaffakiyet halinde de aşırı derecede sevinmezlerdi. Bu sayede şanlı bir devlet kurdular. Adalet, gayret ve yüce bir idarenin nasıl olması icab ettiğini bütün dünyaya gösterdiler.
Bütün bunlardan sonra bizlere düşen nedir ?
İsrafçı miras yediler gibi elimizdeki mülkü çürütecek miyiz?
Atalarımızın güzel eserlerini mahv ve yok mu edeceğiz?
Hayır! Asla! Onlara layık nesiller olduğumuzu göstereceğiz, onların yolunu izleyerek ruhlarını şad edeceğiz.
Allah'ın yardımı bizim yanımızda olduğu müddetçe muharebe için, asker, para, silah ve neyimiz varsa hiçbir şeyi esirgemeyip başka bir hususu buna tercih etmemeliyiz. Bu mücadelemizi, şehirdeki mukavemeti tamamen kırıp, surlarını ve burçlarını bütünüyle yerle bir ederek kendi hükmümüze alana kadar sürdürmeliyiz...
Ben bizzat kendim gayret ve mücadelede sizlerle yarışacak ve büyük bir minnet ve iftiharla gayretinize ortak olacağım. Ordumun başında birinci safta yerimi alacağım.
